Ahmet Akın – Yeminli Mali Müşavir

     Beklenen oldu. 7 Haziran seçimleri AKP’nin 13 yıldır süren tek parti iktidarına son verdi. Tahminlerimiz %1(+-) farkla aynen gerçekleşti. Siyasi partilerin anket firmalarına büyük paralar vermelerine gerek yok. Gelsinler, onlar için de objektif ve gerçekçi tahminler yaparız.

     Bu seçimin bir kazananı, bir de kaybedeni var. Kazanan, tartışmasız HDP. Kaybedeni ise 12 Cumhurbaşkanı. Anayasa’yı da ayaklar altına alarak kendisini seçim meydanlarına atan 12. Cumhurbaşkanı, Devletin her türlü gücünü sınırsız kullanmasına rağmen beklediği sonucu alamadı. 7 Haziran seçimi, bir noktada Cumhurbaşkanı’na güven oylamasına döndü. Halk, Cumhurbaşkanı’na kırmızı kart çıkararak şu  mesajı verdi: “Oturun oturduğun yerde, Anayasa’da yazılı yetkilerinin dışına çıkma, kimseyi tehdit etme ve örnek bir Cumhurbaşkanı ol.”

     Seçim sonuçlarını incelediğimiz zaman, CHP seçmeninden Türkiye genelinde %2 oyun HDP’ye kaydığını görüyoruz. Bu oran, İstanbul ve Mersin’de daha fazla oldu. CHP seçmeni, sanki yardım sevenler derneği gibi, 2011 seçimlerinde MHP barajın altında kalmasın diye MHP’ye oy vermişti. Şimdi ise HDP’ye. Sonuç, iyi de oldu. Ama, HDP en çok oyu AKP tabanından aldı. Bu emanet oyların kıymetini bilirler inşallah. HDP’nin etnik kimlik partisi olmaktan çıkıp, Türkiye partisi olması, Türkiye için ve demokrasinin gelişmesi için önemli fırsat olacaktır.

    Siyasette çare tükenmez. Halk mutlaka bir çıkış yolu bulur. Elinizde silah olarak gördüğünüz bir koz bazen geri teperek sizi vurabilir. Yüzde 10 seçim barajını daima elinde bir koz olarak tutan AKP, bu sefer yanıldı ve seçim barajının kurbanı oldu. Çünkü, barajı aşabilmesi için HDP’ye en büyük destek AKP’lilerden geldi. İstanbul’da oyunu yüzde 7-8 artırarak üçüncü parti konumuna gelen HDP, en çok AKP’den oy götürdü. İstanbul’un en büyük Kürt şehri olduğu unutulmamalı. ’

     Aslında CHP’nin en büyük sorununu 2007 seçimlerinden beri söylüyoruz. Otuzdan fazla şehirde milletvekili çıkaramaması. Zaten, Türkiye’de 85 seçim çevresi var. Siz bunun 30’unda milletvekili çıkaramazsanız, Türkiye genelinde anlamlı bir oy artışını hiçbir zaman yakalayamazsınız.  

     Seçim sonuçları koalisyon hükümetini zorunlu kılıyor. Her ne kadar AKP ile MHP arasında seçim döneminde karşılıklı olarak çok ağır hakaret ve eleştiriler yapılmış olsa da, en uygun koalisyon AKP-MHP koalisyonu olur. Aslında, bu iki partinin tabanlarının önemli bir bölümü birbirine çok yakın. AKP, çözüm sürecini rafa kaldırdığına göre de, kolaylıkla anlaşabilirler. Zaten MHP, AKP’yi güç durumdan kurtarmayı zaman zaman yapmıştır. Yolsuzluk dosyaları ne olacak derseniz, bir yolunu bulurlar. 

     Mersin’e gelince, Mersin’de CHP’nin birinci parti olması beklenen bir sonuçtu. Ancak, alınan oy sayısı partilileri hiç mutlu etmedi. CHP tabanından HDP’ye ciddi bir oy kayışının olduğu görüldü. Sanırım, CHP örgütleri, sürekli birbirlerini ziyaret edip, sosyal medyada fotoğraflar paylaşarak oy alınamayacağını anlamış olmalılar. Mersin’de CHP’nin birinci parti olması, ileriye dönük Büyükşehir Belediye Başkanlığı seçimi için partilileri umutlandırdı.

     7 Haziran seçimlerinde bir kez daha görüldü ki, Trakya ve Ege CHP’nin, İç Anadolu ve Karadeniz AKP’nin, Güneydoğu ve Doğu HDP’nin, Büyükşehirlerde AKP ağırlığının devam etmesi de ayrı bir tespit.

     Umarız, 7 Haziran seçimleri Türkiye’deki siyasi ve kültürel kemikleşmeleri yoluna sokar. Ön yargılı davranmadan, birlikte yaşama şansını çoğaltırız. Düşünce ve ifade özgürlüğü olmadan, din ve vicdan hürriyetine kavuşmadan, ülke olarak bir yerlere varamayacağımızı anlamışızdır.