Ahmet AKIN – Yeminli Mali Müşavir

Önce kuran kursları ve öğrenci yurtlarında başladılar. Daha sonra özel dershaneleri ve okullarında devam ettiler. Tüm sektörlerde ekonomik güç oluşturdular. Siyaset, din ve ticaret üçgeninde etkili paslaşmalar yaparak taraftar topladılar. Devlet kademelerindeki örgütlenme çalışmalarını büyük bir gizlilik içinde yürüttüler. Halkın cehalet ve yoksulluğunu, dini duygularını istismar ederek ustaca kullandılar. Siyasette, yargıda, silahlı kuvvetlerde, özel teşebbüste ve kamuda sinsice örgütlendiler.

Ancak, hesaplarında olmayan büyük bir engelle karşılaştılar. Sarı saçlı, mavi gözlü, çelik yürekli “Dev Adam” her gece rüyalarına giriyordu ve bu korku ile yaşamanın zor olduğunu anladılar. Türk Milleti Ata’sının sevgisini sanki yüreğine kazımıştı. O yüreği yerinden sökmeden bu sevdanın sona ermeyeceğini gördüler. Yine de alçak darbe girişimlerini uygulamadan çekinmediler. 246 yurttaşımızı şehit ettiler. Onlar birer demokrasi şehidi oldu.

Büyük Önder’in şu sözleri Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bugün içinde bulunduğu bölünme ve irtica tehdidine karşı güncel bir mesaj olarak önemsenmelidir:

 “Milletlerin tarihinde bazı dönemler vardır ki, belli amaçlara erişebilmek için maddî ve manevî ne kadar kuvvet varsa hepsini bir araya toplamak ve aynı doğrultuya yöneltmek gerekir. Yakın yıllarda milletimiz, böyle bir toplanma ve birleşme hareketinin önemli sonuçlarını kavramıştır. Memleketin ve devrimin, içeriden ve dışarıdan gelebilecek tehlikelere karşı korunması için, bütün milliyetçi ve cumhuriyetçi kuvvetlerin bir yerde toplanması gerekir. Aynı cinsten olan kuvvetler, ortak amaç yolunda birleşmelidir.”

Birlik ve beraberliğe en fazla gereksinim duyduğumuz bugünlerde, geçmişi unutmadan, ama ders çıkartarak bir köşeye koyalım, bugünü ve yarını planlayalım. Yeter ki Cumhuriyetimizin kuruluş felsefesinden ayrılmayalım.  Demokrasi, laiklik, sosyal hukuk devleti ve Cumhuriyet rejimi ışığımız olsun.      

 Güzel bir fıkrayla yazımızı sonuçlandıralım:

Adamın biri yaz günü yolda yürürken şiddetli bir yağmura yakalanmış. Gök delinmiş, boşaldıkça boşalıyor. Yolda da altına sığınacak ne bir ağaç ne bir dam var.

Bu arada arkasından gelen birisi haline acımış ve çantasından bir yağmurluk uzatarak, “al bunu giy bende fazla var” demiş. Adam nasıl teşekkür edeceğini bilememiş ve yağmurluğu giyerek sırılsıklam olmaktan kurtulmuş. Biraz sonra yağmur dinmiş ve yağmurluğu sahibine iade etmiş.

Yol boyunca yağmurluğun sahibi sürekli olarak, “yağmurluğu vermeseydim halin haraptı, yağmurluğu vermeseydim halin haraptı” diye dırlanmaya başlamış. Adam her seferinde teşekkür etmesine rağmen öbürü sürekli başına kakarmış. Adamın sabrı taşmaya başlamış. Tam bu sırada bir göl kıyısından geçiyorlarmış. Adam kendini göl sularının içine atarak, dalmış çıkmış ve bağırarak şunları söylemiş: “Ulan, yağmurluğu vermeseydin bundan daha beter ıslanmazdım ya.”