Ahmet Akın-Yeminli Mali Müşavir

Ülkelerin gelişmişlik ölçülerinden birisi de aktif lisanslı sporcu sayısıdır. Gelişmiş ülkeler bir taraftan lisanlı sporcu sayısını çoğaltmaya çalışırken, diğer taraftan da yeni spor dallarını yaşama geçiriyorlar. Türkiye bu tablonun neresinde diye soracak olursanız, ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Durum pek iç açıcı değil.

Son dönemlerde Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde Avrupa standartlarında stadyumlar, kapalı spor salonları, yüzme havuzları, atletizm pistleri, tenis kortları ve bunlara benzer tesisler yapıldı. Elbette, modern tesislerin yapılması çok önemli. Ancak, bu tesislerin içini nitelikli spor eğitmenleri ve sporcularla dolduramazsanız, yaptığınız yatırımlar boşa gider. Aynen, binaları hazırlanmış, eğitim kalitesi son derece yetersiz üniversitelerdeki travmayı yaşarsınız.

Bir işi para kazanmak için değil, yalnız zevki için yapan, hevesli ve meraklı kimselere amatör diyoruz. Yani, profesyonelliğin tam karşıtı. Burada, dikkat edilmesi gereken nokta, amatör ve profesyonel çizgisini tam olarak çizebilmenin güçlüğü. Spora, amatör bir sporcu olarak başlayan çocukların, hedeflerinde başarılı bir profesyonel sporcu olması en doğal düşüncedir.

Amatör spor kulüplerinin sadece sportif faaliyetlerin merkezi olarak görülmemesi gerekir. Gençlerin, sağlıklı, bilinçli, ülke sorunlarına duyarlı, iyilik ve doğruluktan yana yetişmelerinin de sağlandığı toplumsal merkezler olarak görmek gerekir. Amatör sporun önündeki önemli engellerden birisi, sporu sadece futboldan ibaret sayan ülke ve kent yöneticileridir. Amatör sporcu sayısını ne kadar arttırırsak, sokaktaki çocukların ve gençlerin sayısını da o kadar çok azaltmış oluruz.  

Amatör spor kulüplerinin birçoğu, çok zor sağladıkları kıt parasal kaynakları ile büyük işler başarmaktadırlar. Spor Bakanlığı ile Belediyelerin sağladığı destekler yetersiz kalmaktadır. Vize, filiz lisans ve transfer bedellerinin yüksekliği kulüpleri zor durumda bırakmaktadır. Belediyeler, spor tesislerinden yararlanmak isteyen amatör spor kulüplerine kapılarını ardına kadar açmalıdır. Ticari amaçla spor okulları işletenlerle, amatör spor kulüpleri aynı kefeye konulmamalıdır. Amatör spor kulüplerine pozitif ayrımcılık her konuda yapılmalıdır. Bırakınız, sadece malzeme ve saha tahsisini, dar gelirli sporcuların ulaşım ve zaman zaman, antrenman günündeki beslenmeleri bile Belediyeler tarafından karşılanmalıdır.  

Amatör takımlarımızın, İl’in profesyonel takımlarının pilot takımları olabilecek zeminin hazırlanması da çok önemlidir. Kent kimliğinin gelişmesinde sportif başarıların yeri büyüktür. Kentinin spor kulüpleriyle özdeşleşen çocuklar ve gençler, kısa süre içerisinde bir “Kent Sevdalısı” olabilmekte, yaşamı boyunca kente hizmette önderlik yapmayı görev edinmektedirler.

İş camiası, amatör spor kulüplerine sponsor olmayı önemsemelidir. Çünkü, spora kazandıracakları her genç, sonunda ülkemiz için, kentimiz için kazanç olacaktır.

Unutulmaması gerekir ki; günümüz sanayi ve bilgi toplumlarında spor, gereksinimden çok, yaşamın bir parçası, insanlar ve toplumlar arası diyalogun önemli bir aracı haline gelmiştir.